Dzieci łatwo zmanipulować i wyłączają myślenie, zwłaszcza w polskiej szkole. Parę lat temu odwiedzałem rodzinę. Była tam dziewczynka wieku około 10 lat, która w prezencie dostała książkę o Jasiu i Małgosi, którą w pokoju obok jej przeczytałem. Rozmawialiśmy. Naturalnie sympatia dziewczynki była po stronie Jasia i Małgosi, a ja zrobiłem eksperyment. Po 10 minutach rozmowy dziewczynka już była przekonana, że Jaś i Małgosia to złodzieje, którzy niszczyli domek staruszki (odrywali kawałki bo był z piernika), że co prawda staruszka nie powinna ograniczać wolności dzieci przez ich uwięzienie i zmuszanie do pracy, ani też stosować groźby karalnej zapowiadając zjedzenie dzieci, ale spalenie jej żywcem w piecu jest jednak karą nieadekwatną. Gdy skończyliśmy pogawędkę i wróciliśmy do wszystkich, dorośli byli nieco zaskoczeni, gdy "moja uczennica" na pytanie co czytaliśmy odpowiedziała, że o złych dzieciach, które najpierw okradły, a potem zamordowały staruszkę. nie twierdzę, że to jedynie słuszna interpretacja, ale dzieci w ogóle nie uczy się myśleć.
Nie zawsze w życiu myślałem racjonalnie. Jest tak wiele prawd, które od dziecka chłoniemy bezkrytycznie, bo wygłaszają je osoby, które cieszą się naszym autorytetem. Prawd, których nie weryfikujemy naszym rozumem nawet jak dorośniemy i te prawdy powtarzamy naszym dzieciom, a one swoim. Opowiadamy im na przykład mit o niedoszłym dzieciobójcy Abrahamie, który jest w naszych opowieściach bohaterem pozytywnym. Opowiadamy o Nienazwanym, który w naszym wyobrażeniu jest miłością mimo, że jest niesprawiedliwym sędzią stosującym odpowiedzialność zbiorową, każącym dzieci za winy ojców, pozwalającym na cierpienie.
Od pewnego, dość długiego już, bo liczonego w latach czasu, do swojej checklisty dodałem punkt weryfikacji praw i reguł i zobaczyłem inny świat. Czuję się nieco bardziej wolnym człowiekiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz